Onze helden zijn erin geslaagd om hun uiterlijk te accepteren en lief te hebben met al zijn functies, waarvan vele als tekortkomingen worden beschouwd. Hun zelfvertrouwen en het geschenk van een volledig leven in een minderjarig lichaam worden bewonderd. Drie verhalen over eerste personen en een openhartige fotoshoot.
Te kleine groei of zeer grote beengrootte, gebrek aan een taille of kuiltjes op de wangen, een lange neus of korte vingers, niet de vorm van de borst of oog gesneden … de redenen voor ontevredenheid kunnen zeer diverse zijn. Natuurlijk zijn er momenten waarop het lichaam duidelijke fouten heeft veroorzaakt door de ziekte of letsel. Maar vreemd genoeg, en in dit geval kunnen sommigen van ons niet in het reine komen met het feit dat ze verschillen van lichamelijke canons, terwijl anderen hun nieuwe lichaam leven en zich gelukkig voelen. Soms hebben we de neiging om overmatig kritisch te relateren aan onze lichamelijke schaal, onszelf veroordeling te ontkennen of duidelijk onmogelijke vereisten te presenteren, zelfs als we zelf denkbeeldige tekortkomingen opmerken. Houd echter niet van je lichaam houden, betekent helemaal niet zelf zelfvoldaan. Dit betekent eerder dat hij hem behandelt als een trouwe vriend en een levenspartner die zorg en begrip nodig heeft. In het werk op dit nummer hadden we veel geluk. We hebben mensen ontmoet die, op grond van een gelukkige aard, als gevolg van het werken aan onszelf of dankzij een positieve levenservaring – erin geslaagd ons lichaam te accepteren. Wanda, Ilgiz en Maria besloten niet alleen om oprecht te praten over relaties met hun eigen uiterlijk, maar stemden er ook mee in om naakt te poseren in onze fotoshoot.
“Ik hou van genieten, en heerlijk eten is een groot genoegen. Het is altijd zo geweest, vanaf de kindertijd. De buren nodigden me soms uit om te bezoeken: hun zoon at heel slecht, en ik was een goed voorbeeld voor hem. Nu is hij een volwassen knappe man – ik geloof dat hij op veel manieren zo dankzij mij is geworden. Kortom, ik ben nog nooit dun geweest. En de afgelopen zes jaar heb ik in een chocoladefabriek gewerkt en in deze tijd ben ik nog hersteld. Ik kan niet precies zeggen hoeveel, omdat ik niet op de weegschaal kom, maar afgaande op mijn kleren, typ ik ongeveer een kilogram per jaar. Verschillende mensen omringen me, en ik dacht niet hoe belangrijk het volume van mijn heupen voor hen is. De baas beschouwt me als een schoonheid. We hebben erg smakelijke chocolade, we eten het allemaal, en hoewel er chocolade is zonder suiker, geef ik nog steeds de voorkeur aan suiker. Soms denk ik dat we hier iets mee moeten doen, stoppen, maar plezier wint altijd, en ik lijd niet vanwege mijn gewicht, maar leef met wat is met wat is. Ik hield altijd van de jongens, ik was meerdere keren getrouwd, en nu als er iemand is die me niet leuk vindt, dan weet ik er niets van. Is dat mijn zoon me soms scheurt, maar het is liefhebbend. Soms verlies ik gewicht, maar dit gebeurt toevallig, zonder moeite van mijn kant. Ik beweeg veel, het geeft me plezier: ik deed altijd kunstschaatsen, nu rijd ik op een fiets en ga ik naar de sportschool. Ik zou mezelf niet veranderen voor iemands goedkeuring. Het is belangrijk voor mij dat ik me goed voel, ik leef gelukkig en met plezier, draag kleding die ik leuk vind. We hebben geen harde kledingcode in het bedrijf, dus ik draag vrouwelijke mooie jurken net boven de knie om te werken. Maar ik draag ook jeans. Ik hou ook van extravagante outfits, rode kleur en over het algemeen felle kleuren “.
“Op zevenjarige leeftijd viel ik zonder succes en kreeg ik een hersenschudding. Als gevolg hiervan is een sporenelement dat verantwoordelijk is voor haargroei opgehouden te worden geabsorbeerd door het lichaam. Door de adolescentie, ik eindelijk kaal, vielen mijn wimpers en wenkbrauwen eruit. Alle adolescenten nemen pijnlijk veranderingen in hun lichaam waar, maar mijn ervaringen namen radicale vormen aan. Toch was ik heel anders dan klasgenoten, en kinderen zijn erg wreed in hun spot. Het was vooral moeilijk voor mij toen ik naar een nieuwe school ging in de achtste klas – ze vernederden me daar. Ik moest constant een pet dragen. Ik leefde met ongelooflijke spanning, want ik wachtte de hele tijd op een andere “grap”.
Maar toen ik eenmaal plotseling dacht dat, omdat ik zo’n speciale verschijning heb, betekent dit dat je iets anders moet nemen. Dit viel samen met vertrek in het buitenland-nadat ik afstudeerde van school, ging ik studeren in Engeland, waar mijn idee van mezelf volledig is veranderd. Er is niemand om met u af te handelen hoe u eruit ziet. En daar realiseerde ik me dat ik charisma en charme heb, die me aantrekkelijk maken voor meisjes en zelfs seksueel. Bovendien bleek mijn “min” een pluspunt te zijn! Hoe vaak kwamen de meisjes naar me toe en vroegen om toestemming … beroerte op het hoofd! Het bleek dat hun “functies” alleen aantrekken. Daarom was het na terugkeer naar Moskou niet moeilijk voor mij om mijn toekomstige vrouw te charmeren. Ze vindt het leuk hoe ik eruit zie en maakt me nog meer vertrouwen in mezelf. Nu voel ik me absoluut comfortabel in mijn lichaam, omdat ik weet dat mijn belangrijkste troefkaarten charisma en geest zijn ”.
“Ik was een tiener en ik was bang voor de veranderingen die plaatsvonden met mijn lichaam. De komende verschijning van de kist was vooral bezorgd, wat ook niet in het bedrag wilde toenemen. De tijd verstreken, ik veranderde niet en was er helemaal zeker van dat door de kleine borst, niemand van me zou houden of, liefhebben, me dan afwijst. In mijn fantasieën leefde het beeld van een ‘echte vrouw’ – degene die relaties kan hebben met mannen, familie, kinderen, onafhankelijk leven. Dus ze zou een grote borst moeten hebben. Maar toen ik een man ontmoette die mijn idee van mezelf keerde. We waren anderhalf jaar samen, en het was de meest gepassioneerde roman in mijn leven. Hij was ongelooflijk sexy, en ik sprak over hem, zoals nooit tevoren. Hij onderzocht hartstochtelijk mijn lichaam en mijn reacties; Tevredenheid en vreugde van seks voor hem hadden geen taboe, maar waren waarschijnlijker een wederzijds spel. Alles spelen – verkleden met kousen en kant, boter en douche, spiegel, in allerlei poses en ideeën. Maar het belangrijkste is dat hij niet alleen geïnteresseerd was in wat ik als mijn voordelen beschouwde, maar ook al mijn “tekortkomingen”. Eens, kijken hoe ik me kleed, verklaarde hij dat het stom was om beha’s te dragen op watten, omdat het nog steeds duidelijk is dat de borst klein is en bovenop – watten. Een ander ding is wanneer kleine tepels worden geraden onder de kleren. Naar mijn mening weigerde ik de beha op dezelfde dag! En over het algemeen niet meer proberen mezelf anders te zien dan ik werkelijk is. En hoewel ik nog steeds kwetsbaar ben en mijn vrouwelijkheid blijf “uitbranden”, is mijn lichaam opgehouden mijn vijand te zijn “.
© 2006-2022 Netwerkeditie "Psychologie.RU – De officiële website van Psychologies Magazine (Psycholojis)", Shkulev Media Holding / Ooo “SHKULEV Media Holding”.
Certificaat van registratie van media EL Nr. FS77-82353, uitgegeven door de Federal Service voor toezicht op communicatie, informatietechnologieën en massacommunicatie (Roskomnadzor) 23.elf.2021.
Alle rechten voorbehouden. Elke reproductie van het sitemateriaal zonder de toestemming van het redactionele kantoor is verboden. 16+
